എന്റെ തിരിച്ചറിവുകള്‍
ഞാന്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു കുട്ടി നിന്നെ മറക്കുകയെന്നാല്‍ മ്രിതിയനെന്നു
എന്റെ തീരങ്ങളില്‍ നീ എനിക്കൊപ്പമായിരുന്നു
എന്റെ സന്ധ്യകളിലെ കുങ്കുമം നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു
പക്ഷെ
നീയൊരു തിരമലയാണെന്ന് ഞാന്‍ പിന്നീട തിരിച്ചറിഞ്ഞു
നീ തിരികെ നടന്നു..
ആരെയും നോവിക്കാതിരിക്കാന്‍ എന്നെ മാത്രം നോവിച്ചു കൊണ്ട്
എന്റെ വൃണങ്ങളില്‍ ചവുട്ടി നടന്നോളു നിനക്ക് നോവാതിരിക്കട്ടെ
പ്രണയത്തിന്റെ തീവ്രതയില്‍ ആത്മാവിന്റെ പരിശുദ്ധി പകരം തരാമെന്നോ ഞാനതിഷ്ടപെടുന്നില്ല
എന്റെ സ്നേഹത്തിനു നിന്റെ പരിശുദ്ധി ഞാന്‍ പകരം ചോദിച്ചിട്ടില്ല
പരിശുദ്ധിയുടെ പാദങ്ങളെ നീ വലിചിഴക്കതിരിക്
അവ പതിഞ്ഞു കിടക്കട്ടെ ആര്‍ക്കും സംശയം തോന്നാതെ ..
എന്റെ രക്തത്തില്‍ അവ തണുത്തുറയും മുന്‍പേ നീ രക്ഷപെട്ടോള് ..
നീ പരിശുധയാണ്..
നെറ്റിയിലെ കുങ്കുമം മായ്ക്കാന്‍ തുനിയണ്ട
എന്റെ ചുവപ്പുകള്‍ ഞാന്‍ തിരിച്ചെടുത്തു കൊള്ളാം..
ഓര്‍മകളുടെ ശ്മശാനത്തില്‍ അസ്ഥികള്‍ വെന്തെരിയുന്നു
ഗാനങ്ങള്‍ മൂളിയ നാവില്‍ രക്തം കിനിജിറങ്ങുന്നു
കരളിലെ മുറിപാടുകളില്‍ പനിനീര്‍ തളിച്ചതും
വേദന പകുത്തതും നീയായിരുന്നു
നിന്റെ പകര്‍ന്നാട്ടം എന്നെ അത്ബുധപെടുത്തുന്നു
മറക്കുയാണാ വേദന ആ നൊമ്പരം
ഓര്‍മകളുടെ ദുര്‍ഗന്ധവും
സ്വപ്നഗളുടെ തിരകള്‍ കുടിച്ചു വറ്റിക്കണം ,
ഓര്‍മകളുടെ ചൂടേറ്റു അവയെന്റെ ശുന്യതയിലേക്ക്
വീണ്ടും പെയ്തിരാങ്ങാതിരിക്കട്ടെ
ചിന്തകള്‍ ചോര്ന്നോലിക്കുന്നു..
സൂര്യന്റെ നേര്‍ത്ത പാളികള്‍ കണ്ണിലേക്ക് ആഴ്നിറങ്ങുന്നു
അവയുടെ ചൂടേറ്റു എന്റെ കാഴ്ച മങ്ങുന്നു..
എന്റെ തിരിച്ചറിവുകളില്‍ ഞാനിനിയും ചാതിക്കപെട്ടിട്ടില്ല
ആ തിരിച്ചറിവുകള്‍ ഒരുപക്ഷെ എന്റെ ചപല്യങ്ങലുമാവാം.
എന്റെ തിര്ച്ചരിവുകളില്‍ നിന്നെ മറക്കുകയെന്നാല്‍ മ്രിതിയാണ് ..
No comments:
Post a Comment